Bez spiny u Karoliny, czyli sobotni wywiad z Kasią z Ezerioszka Handmade

Bo jak sobota to do Lidla, do Lidla aaaaaaa sorry gregory hahahahaha

Jak sobota to pędem na szydłaki cudaki po nowy wywiad "BEZ SPINY U KAROLINY"

Dziś goszczę Kasię z Ezerioszka Handmade, część osób ją zna, bo jest u niej w grupie na Facebooku, inni mają jej książkę. Dodam, że też mam książkę Kasi z autografem :) a część z Was na bank wydziergała jednorożca od Kasi w niejednym rozmiarze :)

1. Opowiedz, krótko o sobie, tzn. od kiedy szydełkujesz, jak wyglądały Twoje początki, dlaczego zaczęłaś szydełkować maskotki i tworzyć wzory na nie? I uwaga klasyk skąd nazwa Ezerioszka Handmade?

Kiedy byłam kilkuletnim dzieckiem moja babcia  robiła małe, śliczne serweteczki, m.in. do zabawy dla mnie i moich lalek. Próbowała mi wtedy pokazać co i jak, jednak w żaden sposób nie mogłam tego zapamiętać, dlatego tak naprawdę pierwszy raz po szydełko sięgnęłam w sierpniu 2017 roku, kiedy to siedziałam z kilkumiesięczną córką w domu na urlopie macierzyńskim. Zobaczyłam na Facebooku śliczne szydełkowe ubranka dla dzieci i uznałam, że ja też chcę! Byłam przekonana, że nic z tego nie wyjdzie, jednak poszłam do najbliższej pasmanterii, kupiłam dwa motki włóczki bawełnianej, szydełko, wróciłam do domu, włączyłam filmik na YouTubie, na którym Pani pokazywała jak robić czapkę i zaczęłam ją naśladować. Nie miałam wtedy pojęcia o istnieniu czegoś takiego jak słupki, czy półsłupki, nazwy te poznałam dopiero po zrobieniu tej czapki, która zresztą nigdy nie została wykończona, gdyż w międzyczasie znalazłam setki innych rzeczy które chciałabym wydziergać. Jednak to akurat u mnie wyszło na plus, ponieważ nie lubię robić czegoś bez celu, gdybym miała się uczyć po kolei co to jest łańcuszek, słupek itd. na pewno szybko bym się zniechęciła i dziś bym nie robiła tego, co stało się częścią mojego życia. Jako że miałam cel: zrobić czapkę, miałam do czego dążyć i mi się prawie udało :D

Jeśli chodzi o maskotki, któregoś dnia, kiedy to miałam już kilka rzeczy typu, czapka, ponczo czy sukienka dla córki za sobą, trafiłam przypadkiem w Internecie na stronę, gdzie znalazłam schematy na maskotki. Miałam już wtedy w domu trochę więcej motków włóczek, niż początkowe dwa :D miałam akurat kolory, które pasowały mi do wykonania upatrzonego projektu i zaczęłam działać. Był to kocyk przytulanka z głową żyrafki. Niedługo później, było to w grudniu, napisała do mnie koleżanka która widziała moje poczynania na Facebooku, czy nie zrobiłabym misia dla jej syna.

Miała ona specjalne oczekiwania co do tego misia, a ja nie mogłam znaleźć w Internecie ładnego wzoru na to, by te oczekiwania spełnić, dlatego uznałam, że muszę sama pokombinować. No i udało się. Jak dziś pamiętam, miś ten zrobił trochę szału w internecie, a ja sobie uświadomiłam, że wiem co należy zrobić, by stworzyć coś swojego, a nie tylko odtwarzać z gotowych schematów.

Jeśli chodzi o nazwę, w tym temacie nie ma zbyt wiele do powiedzenia, wzięła się ona od mojego nazwiska. Mówili tak do mnie niektórzy znajomi ze starej pracy, bardzo mi się to spodobało i tak już zostało.

2. Robisz maskotki tylko i wyłącznie z włóczki Himalaya Dolphin Baby, powiedz nam dlaczego?

Pierwsze maskotki robiłam ze zwykłych włóczek, głównie z akrylu, zanim to jeszcze zorientowałam się jakie włóczki są dobre i jak ogromny wybór mamy na rynku włóczkowym. Jednak nie trwało to długo, gdyż jakiś czas później odkryłam tą cudną, milutką pluszową włóczkę, wtedy to uznałam, że maskotki już tylko z niej. Męczy mnie robienie maskotek zwykłą włóczką, nie sprawia to takiej przyjemności jak pluszową. Wiem, że moje maskotki są mało skomplikowane i nie jest to najwyższy poziom, na jaki mogłabym się wzbić, jednak na obecną chwilę jest to to, co sprawia mi radość i nie mam ochoty na robienie czegoś innego, co nie sprawia mi przyjemności, tylko po to, by pokazać, że potrafię.

3. W tamtym roku (tj. 2019) wydałaś swoją pierwszą książkę. Skąd w ogóle pomysł aby to zrobić? I czy planujesz jeszcze kolejną/e?

Nie ukrywam, że w przypadku książki inspiracją była dla mnie jedna z dziergających dziewczyn, Asia z grupy Crochet Johanna, zrobiła ona jakiś czas temu swoją pierwszą książkę w warunkach domowych. Wtedy pomyślałam sobie, że chciałabym mieć swoją własną, prawdziwą, szytą książkę, ze swoimi autorskimi wzorami.

Oczywiście kolejna część jest już w przygotowaniu, jednak aby wyszło to tak, jak należy, musi to potrwać dość długo. Samo tworzenie schematów jest dość czasochłonne, trzeba to później spisać, przetestować, przygotować plik spełniający wymagania do profesjonalnego druku. W tej ostatniej kwestii zdaję się na moją ulubioną i nie zastąpioną graficzkę, którą możecie znaleźć na facebooku pod nazwą Tene Design.

Pierwsza część było to pięć schematów ze zwierzakami z dżungli, kolejna będzie ze zwierzakami z farmy :)

4. Z której serii wzorów lub wzoru co zaprojektowałaś jesteś dumna?

Nie licząc pierwszej maskotki, która powstała totalnie z głowy, a byłam z niej dumna ogromnie, na obecną chwilę chyba najbardziej jestem zadowolona z książki. Sam fakt tego, że to takie symboliczne i już coś więcej niż plik pdf, że ludzie kupują z chęcią i być może postawią sobie na półce, obok innych książek, napawa mnie ogromną dumą.

5. Miałam przyjemność wziąć udział w CAL na świątecznego elfika (swoją drogą zabawa była przednia) . Powiedz skąd w ogóle pomysł by robić takie akcje na facebooku. Co Ci daje wspólne dzierganie z innymi w tym samym czasie podzielone na etapy?

Ponad rok temu, w grudniu 2018 r. przed świętami Bożego Narodzenia zorganizowałam na swojej grupie pierwszy event tego typu. Zobaczyłam, że zagraniczne autorki robią tego typu wyzwania, a jako, że nigdy wcześniej nie spotkałam się z tą formą u nas w Polsce, przynajmniej jeśli chodzi o amigurumi, postanowiłam spróbować. Zostało to przyjęte bardzo pozytywnie, dlatego po tym pierwszym były też kolejne CAL-e zorganizowane przeze mnie, ostatni do tej pory był Elfik o którym wspomniałaś w swoim pytaniu, zaskakująco też duża ilość osób wzięła w nim udział, co było bardzo miłe dla mnie. Zauważyłam też, że po moich pierwszych CAL-ach stało się to bardziej popularne w naszym kraju, gdyż również inne projektantki organizują takie wydarzenia w podobnych formach.

6. Pokażesz nam swoją pierwszą maskotkę lub rzecz wykonaną na szydełku? Co czułaś wtedy jak zrobiłaś tą rzecz?

Ciężko będzie pokazać bezpośrednio tu, jeśli chodzi o zdjęcia, gdyż chyba wszystko już pousuwałam z telefonu i komputera, jednak kilka z pierwszych moich prac, w tym kocyk przytulankę żyrafkę, możecie zobaczyć jeszcze na moim Instagramie. Na początku wszystkich postów, jest właśnie kilka z moimi pracami początkowymi, ze zdjęciami jeszcze w bardzo kiepskiej jakości i na niezbyt ciekawych tłach, ale zachowałam je sobie na pamiątkę, chociaż tam. Na tych starych zdjęciach można też zobaczyć jeszcze inną nazwę, gdyż zanim wpadłam na pomysł by było Ezerioszka – handmade, używałam nazwy Zadziergany Świat, jednak szybko przestała mi się ona podobać, była zbyt podobna do innych, a ja potrzebowałam czegoś bardzo osobistego, czegoś, co nawet jeśli będzie ciężko zapamiętać, to jak się usłyszy, będzie od razu wiadomo o kogo chodzi. Chyba się udało :D

7. Skąd bierzesz pomysły na swoje maskotki i wzory? Muszę przyznać, że patrząc na daną pracę wiem, że to Twój wzór. Wszystko co powstało ma swój charakter i jest spójne ze sobą. Czy taki efekt był zamierzony czy wyszło to z czasem?

Szczerze mówiąc, często nie mam pomysłu, a nawet jak wymyślę sobie coś w głowie, zazwyczaj efekt końcowy jest zupełnie inny, ale na plus. Zazwyczaj postanawiam sobie: zrobię to, czy tamto, biorę szydełko i włóczkę, następnie działam jak mnie to szydełko poniesie. Jeśli ma być to seria, wtedy oczywiście sugeruję się pierwszą maskotką, by kolejne były z nią spójne.

Co do tego, że moje maskotki mają swój charakter, myślę, że wyszło to z czasem, gdyż nigdy nie miałam konkretnego planu na to jak mają one wyglądać. Jedno co stało się zamierzone, to jak przy pierwszym moim autorskim jednorożcu zrobiłam mu szydełkowe oczy. Spodobały się one bardzo, od tej pory do większości projektów robię również swoje szydełkowe oczka i z tego co wiem, z opinii ludzi, to stało się moim pierwszym znakiem rozpoznawczym.

Wiem, że i przede mną były projektantki, które robiły takie oczka, jednak nie kojarzę żadnej w naszym kraju, która to robiła, no i ja staram się oczka robić tak, by były inne niż te, które do tej pory widziałam, oczywiście w miarę możliwości, najlepiej sprawdza się to na większych maskotkach, gdzie oczko może być większe i jest większe pole do popisu w jego zaprojektowaniu. Mniejsze moje projekty mają albo oczka bezpieczne, albo też szydełkowe, jednak podobne do tych, które były już dawno temu.

8. Czasem maskotki zdradzasz na rzecz szydełkowania chust. Jestem ciekawa co daje Ci taka odskocznia?

To prawda :D Pierwszą chustę zrobiłam niecały rok temu na wyzwaniu CALu Szydełkiem przy kawie i była to piękna chusta Happiness. Szczerze mówiąc, jeszcze jak zamawiałam motek, byłam pełna wątpliwości, czy to w ogóle ma sens, gdyż nie bardzo mnie kręciło robienie czegoś innego niż maskotki, jednak, gdy tylko pojawiła się pierwsza część wzoru z niecierpliwością czekałam już na kolejną! No i wtedy to właśnie zaczęła się moja druga miłość – do chust. To co mi się w nich podoba najbardziej, to odskocznia od rzeczy typowo dziecięcych, to, że można zrobić coś pięknego, luksusowego, coś czego nie będzie miał nikt inny, no i co kocha każda miłośniczka chust – supełki w wielokolorowych motkach, które to sprawiają, że widać efekty naszej pracy, gdy chusta nabiera rozmiarów zmieniając stopniowo kolorki. Każdy supełek jest cudowny i coraz bardziej wyczekiwany, gdyż każdy przybliża nas coraz bardziej do ukończenia czegoś pięknego i jedynego w swoim rodzaju. Chusty, to też dobry pomysł na jakieś wyjście, czy wyjazd, gdyż łatwiej zapakować do torby jeden motek i szydełko, niż wiele innych potrzebnych rzeczy, które trzeba mieć robiąc maskotkę. Na pewno chusty są moją wielką miłością i po zrobieniu tej pierwszej na dłuższy czas trochę zapomniałam o maskotkach, jednak gdy wróciłam po tym czasie do amigurumi, bo to jest moją największą miłością, chusty uwielbiam nadal, jednak są one, jak napisałaś odskocznią, dodatkiem bardzo przyjemnym, jednak najważniejszym priorytetem i tym co daje największą radość, to maskotki i nowe wzory.

9. Gdybyś mogła cofnąć się w czasie, czy jest coś co chciałabyś powiedzieć "tamtej" Kasi odnośnie szydełkowania?

Gdybym mogła się cofnąć w czasie… chciałabym się cofnąć do tego momentu, jak babcia próbowała mnie nauczyć jak zrobić taką prostą serwetkę i powiedzieć tamtej Kasi, że naprawdę warto się postarać i dać jej kopa na zachętę. Teraz szydełkowałabym już ponad 20 lat, a nie zaledwie 2,5.

Więc jedyne czego żałuję, to to, że nie odkryłam tego cudownego zajęcia wcześniej. Nie zmienia to faktu, że jestem bardzo szczęśliwa, że w ogóle tego spróbowałam i pokochałam, bo jak to się mówi, lepiej późno niż wcale.

Dzięki Kasia za odpowiedzi. Jestem ciekawa nowego wydania książki i większej wersji farmy. A Ci co wiedzą i są w temacie wzoru na wieśniaka Kasia nie planuje robić hahaha. Super że mogę Was poznać bliżej dzięki takim wywiadom. Mam nadzieję, że i Wy jesteście zadowoleni drodzy czytelnicy?

PS. To kto następny? Kogo byście chcieli abym przepytała? Dawać znać:)